افراد خودکارآمد تکالیفی که چالش انگیزی بیشتری دارند را انتخاب می کنند واهداف بزرگتری را برمی گزینند و پایداری بیشتری نسبت به آن اهداف از خود نشان می دهند(پاجارس ، 1997). افراد دارای باورهای خودکارآمدی بالا به توانایی هایشان در هر عملکرد اعتقاد دارند و به احتمال زیاد با تمام نیرو جهت موفقیت خود تلاش می کنند.

 

 

افراد با خودکارآمدی بالا حتی با وجود موانع و پیامدهای منفی پشتکار زیادی خواهند داشت ،آنها قادر هستند در ناکامی ها و ناامیدی ها کنار بیایند و بهتر به راه خود ادامه دهند، آنها کمبود را نه به عنوان نتیجه پایانی بلکه فقط به عنوان یک عقب نشینی موقت قلمداد می کنند.

 

 

 

 


مطابق گفته های بندورا (1997) باورهای خودکارآمدی دارای سه بعد می باشند واز نظر سطح، عمومیت ونیرومندی باهم تفاوت دارند وثابت شده است که این ابعاد نقش مهمی در اندازه گیری خودکارآمدی دارند:

1.    سطح :اولین بعد باورهای خودکارآمدی سطح می باشد. کارآمدی یک فرد ممکن است در یک قلمرو در حد کارهای ساده،متوسط یاشامل سطوح سخت گردد. اگر هیچ مانعی وجود نداشته باشد، انجام آن کار ساده بوده، و هرکس ممکن است احساس خودکارآمدی بالا در مورد انجام آن داشته باشد(بندورا، 1977).

 

 

 

 

 

 

 


فهرست مطالب
1-6 تعاریف مفهومی و عملیاتی خودکارآمدی  6
خودکارآمدی    6
2-5 خودکارآمدی    9
ابعاد خودکارآمدی    11
منابع باورهای خودکارآمدی    13
دستاورد های عملکرد    14
تجربه های جانشین    15
ترغیب کلامی    15
حالتهای فیزیولوژیک    16
خودکارآمدی و تنیدگی    16
ویژگیهای افراد خودکارآمد    18
2-6 پیشینه پژوهش های خودکارآمدی     20
پیشینه پژوهش های خودکارآمدی  در داخل کشور    20
پیشینه پژوهش های خودکارآمدی  در خارج کشور    28

منابع:    32